B-klasa od kuchni: LZS Radawie

Położone na Wzniesieniach Bierdzańsko-Mnichowskich Radawie to miejscowość wyjątkowa pod względem przyrodniczym, której obszar podlega wzmożonej ochronie krajobrazowej, a lesistość należy do najwyższych w województwie opolskim (60%).
Najsłynniejsze powojenne wzmianki o Radawiu dotyczą jednak futbolu i świetnych zawodników, których całą rzeszę wychowano na murawie obiektu przy ulicy Opolskiej. Kuźnią talentów był oczywiście miejscowy LZS, którego juniorzy przez kilka lat siali postrach w powiecie i województwie.

Działalność klubu zapoczątkowano w roku 1952, choć – jak wieść gminna niesie – już wcześniej reprezentacja Radawia odbywała piłkarskie potyczki z sąsiadami z Zębowic. Pierwszym prezesem klubu został Ignacy Łyb, a wśród założycieli znaleźli się także panowie: Leon Mróz, Alfred Krohn i Hubert Faber. W następnej kolejności na czele LZS-u stawali: Joachim Mikoś, Erwin Gruca, Rudolf Nieszporek, Walter Bazan, Józef Morawiec, Joachim Kubica, Piotr Barowski, Joachim Sikora, a od roku 2007 do dzisiaj funkcję prezesa pełni Marian Królak.

Powiedzieć o panu Marianie „człowiek orkiestra” to skrajny minimalizm, bowiem lista jego życiowych i sportowych dokonań jest niezwykle długa. Obecnie sołtys Radawia, prezes klubu, trener drużyn: seniorów, juniorów i trampkarzy, to przez 22 lata także arbiter (Złota Odznaka Sędziego) oraz powszechnie ceniony społecznik, trudno się więc dziwić, że to on tchnął w LZS nowe życie.
Jak sam skromnie nadmienia. – Młodsi wciąż jeszcze pracują zawodowo, ja już na emeryturze, więc mam trochę więcej czasu, a i zapału też wciąż nie brakuje. – kwituje z uśmiechem. Trenerskie motto, które prezes przekazuje podopiecznym brzmi „piłka techniczna, zamiast siłowej”, więc mocno cierpi, gdy na boisku robi się brutalnie.

Przez lata za wzorzec do naśladowania mogła uchodzić zwłaszcza wspomniana wcześniej drużyna juniorska, która pod opieką Mariana Królaka rozwinęła skrzydła na miarę dużo większego ośrodka, niż skromne liczebnie Radawie (około tysiąca mieszkańców).
Treningów z młodzieżą (trampkarze i juniorzy) pan Marian podjął się w roku 2007, a już w sezonie 2008/2009 starsza z drużyn awansowała do II Ligi Juniorów, gdzie spędziła trzy lata. W sezonie 2011/2012 młodzi zawodnicy LZS Radawie uzyskali awans do I Ligi Wojewódzkiej i do 2015 roku z powodzeniem walczył wśród najlepszych drużyn juniorskich Opolszczyzny!

Skład zespołu, który awansował do I Ligi: Kaczmarek Grzegorz, Janik Dariusz, Nieszporek Dawid, Seidel Denis, Laskowski Mateusz, Kubiciel Sebastian, Kotyś Paweł, Obstój Paweł, Mazur Dawid, Michalski Sebastian, Stadnik Tomasz, Otrząsek Matias, Trela Grzegorz, Kowolik Robert, Rybol Andrzej, Barowski Marcel, Hauk Dawid, Rzepka Mateusz, Piegsa Denis, Wróbel Paweł, Zając Daniel.
Historia radawskiej drużyny seniorów jest siłą rzeczy dużo skromniejsza, pierwszy awans do Klasy B nastąpił w sezonie 1967/68,  natomiast dwa lata później Radawie uzyskało promocję do Klasy A (przygoda trwała 1 sezon) – i były to jak dotąd największe sukcesy „dorosłego” LZS-u.

Wśród klubowych dokonań ostatniej dekady nie można pominąć także rozwoju stadionowej infrastruktury, schludny stadion wieńczy ekologiczny budynek klubowy, którego drewniane wnętrza, obok funkcji użytkowych, kryją także bogaty zestaw pamiątek. Obok dziesiątek pucharów, zdjęć i dyplomów godne miejsce znalazły tam także klubowe skarby i relikwie: rzeźbiony w lipie herb klubu (autorstwa bratanka prezesa), czy ozdobiony autografami proporczyk reprezentacji Polski sprezentowany klubowi przez samego Adama Ledwonia, częstego gościa klubu z Radawia.

Kariera pochodzącego z pobliskiego Olesna obrońcy i pomocnika biało-czerwonych była w okolicy zawsze pilnie śledzona, Adam Ledwoń reprezentował w karierze między innymi barwy: Małejpanwi Ozimek, Odry Opole i GKS Katowice (Puchar Polski 1993), a następnie klubów niemieckich i austriackich, m.in. Bayeru Leverkusen i Austrii Wiedeń – z którą zdobył tytuł mistrza Austrii 2002/2003 (choć akurat w tym sezonie rozegrał w pierwszej drużynie jedynie kilkanaście minut).
Tragiczna śmierć 34-letniego zawodnika (samobójstwo popełnione we własnym mieszkaniu w Klagenfurcie 11 czerwca 2008), wstrząsnęła piłkarską Polską i Europą, a pochowany na cmentarzu w Radawiu piłkarz oprócz wspomnień dochował się także specjalnej pamiątkowej tablicy w budynku klubowym LZS Radawie.

Szacunek dla historii podąża w radawskim LZS-ie ramię w ramię z nowoczesnością, obok obecnego budynku stoi już nowiutki kontener z pełnym węzłem sanitarnym, a zawodnicy z niecierpliwością oczekują na decyzję wójta Zębowic w sprawie przyłącza energii elektrycznej.
Impulsem do działania jest obecnie w klubie sytuacja w tabeli Klasy B, gdzie Radawie wciąż ma realne szanse na drugi w historii klubu awans o szczebel wyżej. Ewentualny sukces to wyzwanie, które zostanie podjęte z pełną świadomością, w gotowości czeka drużyna juniorów (aktualnie wspierająca zespół Ligoty Turawskiej) oraz narybek w postaci trampkarzy!

Warto nadmienić, że Radawie to swego czasu także mistrz powiatu oleskiego juniorów na hali (2011), a do dzisiaj ośrodek w którym ceni się plenerową „małą piłkę”, najbliższy turniej szóstek na trawie odbędzie się na radawskim stadionie „pod modrzewiami” już w lipcu.
LZS Radawie to wymarzony klub do lokowania uczuć i starań, takie wrażenie sprawiają jego członkowie, gdy po meczu spotykają się na wspólnym grillowaniu. Zawodnikiem pierwszej drużyny jest syn prezesa Królaka, wśród piłkarzy kręcą się kibice, żony i kopiące piłkę dzieci, snute są ambitne wizje… Być może już wkrótce, nieco nadgryziony zębem czasu, ogromny klubowy herb na budynku głównym, wraz z resztą klubu zyska nowy blask.

LZS Radawie
Rok założenia: 1952
Barwy: biało-niebieskie
Adres: Radawie, ul. Opolska
www: http://www.lzsradawie.pl/
Stadion: pojemność – brak danych, oświetlenie – brak
Prezes: Marian Królak
Trener: Marian Królak

Reporter Roman Kołbuc / pilkaopolska.pl